90'lı yılların başında İstanbul'a okumaya giderken,

Aklımda ve kalbimde bambaşka hayallerim vardı.

İdealleri olan bir genç taşralı olarak, büyük bir şehre gidiyordum.

Meraklı çocuk yanım, yaşayacağını hayal ettiklerine koşar adım

Bir an önce hedefine yol almak istiyordu.

Mantıklı yanım -risk hesaplarını yapabilecek durumda olmadığından-,

Hayaller ve ele geçirilmiş ihtiras dolu genç kalbim,

Uzun sürecek bir serüvene doğru yola koyuldu.

Müjdat Gezen Sanat Merkezi’ndeki okuma sürecim,

Umulmayan bir anda ve umulmadık bir keyifle başladı.

Sanat eğitimi almak adına, ailemle ters düştüğüm çok uzun yıllarım oldu.

Şimdi sanat alanında kendimce başarılar elde ettikçe

Bu başarılarıma benden önce ailem sevinir.

Geleceğin kaygı verici günleridir gençlik günleri.

İnsan ne yapacağını bilebilmek adına bir dolu hayalden, kendini var etmeye çabalar.

Yürüdüğüm dikenli ve bir o kadar da keyifli o günlerimde, asla hayal ve hedeflerimden vazgeçmedim.

Müjdat Gezen Sanat Merkezi’nde okurken öğrendiklerim,

Öylesine güçlü bir irade ve ilkeli hayat anlayışı sundu ki bana

Bugün o günlerin ruhuma işlediği adam profilim, sözlerim ve yaşadıklarımla hiç çelişmiyor.

Geçmişin geç kalmış hayal ve ihtirasları ve en önemlisi de kinlerim yok içimde.

Keşkelerim yok geçmişten getirdiğim...

Her şey zamanında, tadında ve kararında yaşandı benim tarafımda.

Müjdat Gezen Sanat Merkezi’nde "İlkeli Yaşamak" denen anlayışı işlediler ruhumuza.

Okula ilk adım attığımız gün elimize, Müjdat Gezen'in alttaki şiiri tutuşturuldu…

“İlkelerin olacak,

seni satın alamayacaklar.

Aptalların uydurduğu

atasözlerine inanmayacaksın:

"Paranın satın alamayacağı şey yoktur."

"Herkesin fiyatı vardır."

gibi sözlere kanmayacaksın.

Onurunla, kimliğinle ve

beyninle yaşayacaksın.

Üreteceksin, seveceksin,

sevileceksin, inançlarının

arkasında duracaksın.

Sevgilerin karşılıksız,

yardımların gizli olacak.

Seni attan, ottan ayıran

özelliğin farkına varacaksın.

Çünkü sen insansın.

Ve bunu yakaladığın gün,

bembeyaz yaşayacaksın.”

İlkeleri olan insanların verdiği bir mücadeledir yaşam.

Cesaret edilmemiş ama yaşanmış zannedilen geçmiş anıları

Bir süre sonra insanı kendi yarışında yarı yolda bırakır.

Geçmişin yaşanmışlıkları üzerine kinlerini taze tutan yaşlı adamlar tanıyorum.

Tek dayandıkları ve ruhlarında besledikleri erdem KİN...

Kin kınından çıkmamış bir kılıç gibi her gün ruhlarını kesip biçerken,

Oyalanır oldukları yaşamlarında etraflarına

Sadece çelişki ve erdemsizlik ekerler.

En doğruyu ve erdemli yaşamı hep kendilerinin yaptıkları ve yaşadıkları zannederler.

Oysa en ufak bir olayda patlak veren tutarsızlıklarını bile fark edemeyecek durumdadırlar.

Bu fırsatı yakalayacakları gençlik kredilerini, hayat ellerinden söküp aldığından,

Bir zannedişler rapsodisi başladığı gibi devam eder.

Zannederler diyorum.

Hayatını bir zannedişler trajedisinde geçirmiş insanları,

Ruhum kabul etmiyor…