Derinlere inememiş bir düş hayatı

İnsanı bir başına kendi inandığı doğrularla yarı yolda bıraktığında baş gösteren ve

Zor bir ruh halidir Monokromatik hal.

Hiç anlayamazsınız bu halin içerisinde olduğunuzu.

Etrafınızdan en sevdikleriniz bile size tahammül edememeye başladığında,

Çevrenizdekiler sizi dinliyormuş rolü yaptıklarında,

Gülüşlerle alaya alınıp arkanızdan fısıltılar çoğaldığında,

Tüm inandığınız değerlerin, sizi yarı yolda bıraktığı hissidir aslında bu…

Bütün hayatınızı adadığınız davalarda kaybettiğinizi anlama süreci ise çok sancılıdır.

Eliniz titreyerek, kaybedilmiş bir savaşta kendinizle bir başına kalma durumudur.

O güne kadar her şeyi bilen siz,

Ne olur da evinizde

Kendi ayak seslerinizden başka ayak sesi işitemez olursunuz.

Peki ya dışarısı farksız mıdır?  

Elbette değildir!

Çöken ideologyanızın ve hayat anlayışınızın ardında

Kendinden başkasına değer vermeyişinizin izleri yatmaktadır.

İçinden çıkılmaz hale gelen yalnızlığınız, 

Hiç bir dünyevi oyuncak ve oyunla giderilemez hale gelmesiyle kronikleşir.

Kanserin en baş edilmezi gibi tedavisiz kalır yalnızlığınız.

İşte o zaman ne yapmalı dediğinizde,

Sizin için yapılacak bir şey kalmamıştır.

Eriyip gitmiştir insanlı mutluluk düşleriniz.

Kırmışsınızdır çevrenizdekileri

Değer alıp verdiklerinizi,

İnanmakta zorlandığınız düşüncelerinizle uzaklaştırmışsınızdır.

Kırılan bir porselenin yeniden eski halini alamayacağı gibi

Terk edilmişsinizdir.

Geminiz batmakta 

Ve siz hala suya ayaklarınız değmediği için

Dümensiz geminizde kaptanlığa soyunmaktasınızdır.

Rotanızdan hızla saparken

Hayat kara suları siya siya uzaklaşır sizden...

İnsanın bu dramatik duruma getirmeden kendini, 

Sevgisini insanlarla da paylaşmayı öğrenmesi gerekir diye düşünüyorum.

Sevgisini sadece hayvanlara yönelten adamın dramı da

Yukarıdaki tanımın ötesinde sonlanmaz.

İnsan elbette yalnız gelir, yalnız gider dünyadan

Monokromatik yalnızlık, içinden çıkılamaz,

Çözüm bulunamaz bir haldir aslında

O dönemini yaşayan biri için en zoru da

Tanımlanmış kendi yalnızlığıdır ki işte o zaman

O insanın yerinde olmayı hiç istemezsiniz...