Mimik Nakliyle Kahkaha Atmak
Nijat Ayvaz
Boğuluyoruz,
Değersizlikler içinde…
Her gün, durulmayan bir kaos toplumuna
dönüştük.
Ağlama nedenlerimizi yitirdik.
Artık ne ölüm ne de başka bir neden ağlatıyor
bizi…
Saçı okşanmamış gençler büyüttük hayata
Onlar da hırslarını, birbirini üzerek,
kırarak tatmin ediyorlar.
Yazılan kitaplar okunacak gibi değil!
Artık melodilerde kirlendi.
70’li yılların, beni hüzünlendiren şarkıları
nerede?
Kaldırım taşlarıyla ilgilenen de yok kentimde…
Bu boş vermişliği kime borçluyuz?
Kim suçlu bu durumdan?
Türkiye’de, Doğu’nun karmaşasına alıştırıldık.
Ya Batı da her gün meydana gelen patlamalar,
Nedeni belirlenemeyen intiharlar…
TV’lerde hafiyeliğe soyunan dünün dedikodu
magazincileri,
Ne kadar da ciddi duruyorlar ekranlarda.
Başkalarının acılarına gözyaşı döküp,
Kendi acılarını yok sayma becerisi nereden
geliyor?
Türkiye’nin en zor zamanlarında hastalanan
bir Başbakanımız var
Sağlık diliyorum.
70’inde-20’sinde “Beni Evlendir” diyen bir
dolu insan var TV’lerde
Ve bacağını başının yanına kaldırmanın
yetenek olduğuna inandırılan
Bir dolu geleceksiz genç insan
Eğlendirip hüzünlendiriyor bizi her gün
TV'lerde...
Ama bu ülkede bir haller var,
Dinmeyen bir acı var burada!
Ama gözyaşı olmayan insanların ülkesine
dönüştük
Uzun yıllar önceden beri.
‘Biri bir şey yapsın’ beklentisini de
kaybettik sanırım.
Kendi için bir şey yapmayana, bir başkası ne
yapabilir ki?
Çözüm kendimizde…
Kendine geç kalanların ülkesi burası!
Ne zamanı yanına alabiliyorsun, ne de ardında
bırakabiliyorsun...
Zamansızlık, en büyük şikâyetimiz olsa da
Musalla da kendini dinleyenlerin ülkesi
burası!
Kinlerini de mezara taşısa insan
Kin insanla mezara girmiyor ki!
Sevgiyi ötelediğimiz hayatta,
Neresinde yeniden dirilme cesareti yakalarız?
Ve neresinde sözcüklerimizin aşk
Kalbimize, aşkın rengi nasıl geri gelir?
Ya her gün organ nakli ile yüzlendirilip,
Kol ve bacaklandırılıp ölenlere ne demeli...
Gülmeyi unutanın, yüzüne gülüş nakli
yapılınca
İnsan yürekten kahkaha atabilir mi?
Unutmadan, hayattayken birçok şeyi zamanında
yapmalı insan.
Zamanında gülmeli, ağlamalı, alkış vermeli,
iltifat etmeli,
Hakaret edip, hakaret yemeli.
En önemlisi de, adam gibi yaşadıktan sonra
zamanını ölmeli...
“An” bizimleyken elinden tutup,
Hayatı birlikte yürümeli.
Kısacası sevgili dostlar
Ağlamayı akıl edebildiğimiz gibi
Gülme zamanlarımızı ıskalamamalı...
Bol yürek kahkahalarıyla dolu bir hafta
diliyorum.
Nijat Ayvaz Köşe Yazıları
- “O Ses”Ten Aranan “O Ses” Çıkar Mı?
- “Avrobeskçi” Can Bonomo Ile Ne Alırız?
- Muck (Müzik Umutları, Cesaretleri Kanatlarıydı)
- Çanakkale'ye, Adım Adım Yürümek...
- Dış Politikada Yaşanan Akıl Tutulması Ve Suriye
- Kanserin Pençesindeki Türk Halkı
- Sarkozy Gitti, Darısı Merkel'in Başına
- Telafisi İmkânsız Zamanları Boşa Harcamak
- Alkış Sorumluluk Getirir
- Ozan'lar Okusun
- Mutlu Musun?
- Şaman
- 30 Ağustos'tan Bir Gün Önce Doğmak
- Merkez İlçe İsmine İtiraz
- Esat'a Reset Atamamak
- İlkelerin Olacak Arkadaş!
- Monokromatik Yalnızlık
- Adam Olacak Çocuk
- Gravdan Tarihçiler Devri
- Ekmek Kokusu
- İyi Çingeneler, Kötü Çingeneler
- Basın Kardeşliği Gerçekleşebilir Miymiş?
- Kemik Hırsızları
- Neden Türkiyeli Denmez!
- Başarı, Sıradan Bir Ödüldür Aslında
- Rakı Tekirdağ'dır, Tekirdağ Da Rakı…
- Öfkelenin!
- Bebek Katili Apo'ya Nobel Barış Ödülü Yolu Açıldı
- Yaşananları Doğru Okumak!
- Anlat Kızım Marika
- Kastro İçin Neyi Bekliyoruz?
- And Olsun Ki…
- “Basına Yasaktır Gardaşım, Giremezsin!”
- Tesadüfen