Hayat sonsuzca bağışlanmış olsaydı,

Herkes kendi payı kadar kötülüğü deneyimler ve iyi olmayı seçerdi.

Ama bunun tam tersi de olabilirdi...

Ve böylelikle sadece iyilerin ve kötülerin hâkim olduğu bir dünyada yaşardık...

Fakat 60, hadi bilemedin 70 yılla sınırlanmış bir hayat süresinde

İnsan birçok şeyi deneyimlemek

Ve birçok duyguda dirilmek adına yoruluyor.

Doğarken insan suretinde olan bir canlı

Bir ömür insan olmanın niteliğini derinleştirmek ve yaşamın manasını kendi benliğinden hareketle içselleştirmek ile yüz yüze kalıyor.

Bu kolay bir deneyim değil.

Hepimizin meşguliyetleri çerçevesinde zorlandığımız,

Hırpalandığımız oldukça yorgun zamanlarımız var...

Bir ruhun itelemesinden hayatı derinlemesine keşfetmiş,

Manâda hayat bulmuş bir insana geçmek kolay olan bir şey değil...

Gençlik; bu süreçte dirilmek ve yol almak için bulunmaz bir fırsat bizler için.

Gençlik ıskalandığında, yerine telafi edilemez izler kalıyor tenden içeride...

Öyle seçemediğimiz hayatlar vardır ki bazen

Telafisi imkânsız zamanları bile bile ıskalayarak yaşamak zorunda kalır insan...

İşte en dayanılmaz hayalsizlik zamanlarıdır o zamanlar ki,

Yeniden dirilme zamanlarıdır o anlar ve fark etmek gerekir.

Zümrüd-ü Anka Kuşu’nu küllerinden dirilten de

Yaşamaya en hevesli olduğu zamanda ölmesidir.

İşte o zamanlarda ruhu özgür bırakmalı insan…

Yılma ve yorulma zamanlarını cebine alıp, yola koyulmalı...

Korkmadan ve usanmadan…

Durup yalnızlığı dinlemekten iyidir yola çıkmak...

Adım adım yeniden yazılan hayata kalem çalmakla dirilir insan.

İşte o dirilme zamanlarını ıskalamamak gerek...

Tıpkı canım ülkemizin yaşadığı,

Telafisi imkânsız zamanlarında yanında olmamız gerektiği gibi…

Zor zamanların, bizi kendimize getiren bir unsur olmasının yanında

Benliğimizle de yan yana olmayı seçmeliyiz...