Bu heykel, diğer ülkelerde çoğunlukla müze, sanat galerileri ve üniversitelerde yer alırken; Türkiye’de, akıl hastanesi bahçesine yerleştirilmiştir.

Biz o heykeli 1951 yılında neden akıl hastanesi bahçesine koyduk?

Bu ülkede düşünmenin delilik olduğuna inandığımızdan mı?

Düşünenin delireceğine olan inancımızdan mı?

Düşünmenin delilere mahsus bir şey olduğunu sandığımızdan mı?

Yoksa düşünmekten ve düşünen insanlardan korktuğumuzdan mı?

Aslında hepsi…

Çünkü;

Düşünenler, her şeyi sorgulamaya başlıyor.

Oyunu verirken, toplumsal çıkarları hesap ediyor.

Din uyuşturucusuna karşı direnç geliştiriyor.

Biat etmeyip, hak arıyor.

Hükümetin politikalarını sorguluyor.

Yedikleri rüşvetleri, yiyenlerin boğazına dizdiriyor.

İktidarın yalanlarını yüzüne vuruyor.

1000 odacıklı binayı, “Saray” diyerek milleti aydınlatıyor.

Kısacası koyun gibi güdülemiyor.

“Bu büyük suçları işleyenleri, tanrı taş keser” dercesine heykeli oraya dikmişiz.

“Düşün düşün,

Sonu b*ktur bu gidişin” Rodin’cesi.